පරවි
අනූ තුන්වන කොටස

එක දිගටම එතන ගෝශාවක් වෙද්දී .. වෙඩි උන්ඩ කීපයක් පත්තු උනේ …
පුතාගේ ..කෑගැහිල්ල මහ විලාපයක් කරලා …
ඒත් එක්කම හැමදේම … නොපෙනී නොඇසී යන්න ගියා ….

❤️

සු..ද්දී …

ලාවට ඇහුන කටහඩට … මන් ඈස් අරින්න හැදුවත් … මට ඇස් අරින්න බැරි තරමට ඇස් පියවිලා … මගෙ අත පය .. ලාවට හොලවන්න පුලුවන් උනත් ඇස් ඇරගන්න මන් ලොකු උත්සහයක යෙදුනා …

මූනට වැදුන සැර එලිය එක්ක … මගේ ඇස් ඇරුනේ ඉබේටමයී …
ඇගට දැනුනේ අමුතු සීතලක් …

කො…හෙ…ද …මේ ….

මන් වටපිට බලන ගමන් බැලුවේ .. අදුනන කෙනෙක්ව ….

මුන පුරාම රැවුල වැවුන … මූනක් … මන් ලගම ඉදගෙන මට බර උනේ … හුරුපුරුදු බවක් මට අගවලා … මන් උත්සහ කලා ..කවුද කියලා මතක් කරගන්න

සු…ද්….දී….

ඒ ඇස් තවත් බරවෙලා ..මගේ මූනට … මගේ හිස අතගෑවෙ ආදරෙන් ….

අ…..හ්…..අ….හ් ම්…මා…..

මගේ පපුව ලගින් ඇහුන .. හීන් කෙදිරියට මන් … බැලුවේ …. අනේ … පුන්චී රෝස පාට අතක් මගේ පපුව උඩ වැටිලා …
මන් බැලුවේ …හිමීට .. ඒ මූන දිහා … බෝල ඇස් වලින් මන් දිහා බලන් ඉන්නවා …

මන් ඔලුවට අත තියාගත්තේ … සිද්ද උනේ මොකද්ද කියලා මතක් කරගන්න …
මන් උත්සහ කලත් … ඇත්තටම මට මතක් උනේ නෑ …

අමතක … කරන්න…

මේ අපි තුන් දෙනාගේ ලෝකේ …

නෑ … මට මතකයී … මට හැමදේම ආයෙ ආයෙම මැවෙන්න ගත්තේ …

රැ…න්…ඩි…අයි…යා …

මන් අල්ලගත්තා ඒ අතින් ….

ඇයී මෙච්චර වෙනස් වෙලා ..මූන පුරාම අපිලිවෙල රැවුල … මන් මෙහෙම කොච්චර කාලයක්ද…

මේ දරූ පැටියා …

මගේ හිතට ආවේ කෙලවරක් නැති ප්‍රශ්න …

මන් බැලුවේ .. මගේ ඇදුමේ නූලක් ඇද ඇද ඉන්න පුන්චී පුතා දිහා …

මේ…තිසූ… අයි…යා…ගේ….

මගේ හිත මට අමතක වෙච්ච දෙයක් මතක් කරලා දුන්නේ …

අපේ..පුතා … සුද්දී …

‍රැන්ඩි අයියා පුතාවත් සිපගත්තේ මට එහෙම කියලා …
ඇයී මම මෙතන ඉන්නේ …

මොකද්ද උනේ …

එදා මොකද උනේ … මාව මෙහෙට ගෙනාවේ කවුද …

සතියක් .. විතර මම මෙහෙද ..

පා…රෝ…..

කාමරේට කෑගහගෙන ආවේ … හේශී එක්ක පැංචී …
ඒ මූනේ තිබ්බ හිනාව මාව පිලිගන්න …
දෙන්නම එක වගේ ඇදලා … පන්සල් යන්න ඇතී ..

කොහොමද පාරෝ …දැන් …
හොදයිද …

හේශී මගේ ලගට ඇවිත් මගේ හිස අතගාලා ඇහුවේ ..
මන් හිනාවෙලා ඔලුව වැනුවේ දැන් හොදයී කියන්න …

මන්… උත්සහ කරා නැගිටින්න ..ඒත් උදරය පැත්තෙන් එක වේදනාව මාව වැලැක්කුවා …

මාව මතකද….

හේශී ලගට ඇවිත් ඇහුවාම … මට හිනාගියේ ඉබේටමයී …

කොහොම අමතක වෙන්නද … කොලබ ඉදගෙන මට සලකපූ එකම කෙල්ල … යාලුවෙලා තරහා වෙලා .. එකට හිටපු කෙල්ල …

හ්ම්ම්…
ලොකු කාලයක්… න්හ්…

හේශී ලොකු හුස්මක් පහලට දාන ගමන් කිව්වේ …

මේ හැම සිද්දීයම වෙලා මන් සතියක් ඉන්නැතී … ඉතින් … ඒක මහ ලොකු කාලයක් වෙනවාද …

මට එහෙම කියන්නත් හිතිලා මන් නොකියා හිටියා
රැන්ඩි අයියා … එතනින් අයින් වෙලා එලියට ගියේ .. මටයී හේශීටයී … තනිවෙන්න ඉඩ දීලා …

පැංචිත් බිත්තියට හේත්තුවෙලා … බලගෙන හිටියේ මන් දිහා මැලවුන මූනකින් ….

රැන්ඩි අයියා කාමරෙන් පිට වුනත් එක්කම … මන් හැදුවේ පපුව බදන් නිදාගෙන ඉන්න පුතාව … බෙල්ල ලගට අරගෙන තුරුල් කරගන්න …

ඒත් … පුතා ඇහැරෙයී කියලා හිතලා මන් එහෙම. කරන එක හිතින් අතෑරියා …

උබේ මූනමයී ..පා..රෝ ….බලපන්කෝ …

හේශී පුතාගේ කම්මුලක් අතගාන ගමන් කිව්වේ …
ඇත්තටම මටත් එහෙම පෙනුනට ..මන් ඒක නොකිව්වේ … ලග ඉන්න අය මාව විහිලුවකට ගනී කියලා හිතලා …

හේශීටත් මට පෙනුන දේම පෙනිලා …

මන් හිනාවෙන හේශීගේ අතකින් අල්ලගත්තේ …
තැනින් තැන අමතක දේවල් මට මතක් කරගන්න ඕන නිසා

පා…රෝ…..
ඇ…යී මේ….

මට ඇත්ත කියන්න … මොකද්ද උනේ … මාව මෙහෙට ගෙනාවේ කවුද …. තිසුල අයියා කෝ …
මේ දරුපැටියා … ඇයී මන් ලග ….

මන් … හේශීගේ අත හිරකරගත්තා … මට දැනගන්න ඕන දේ … දෑනගන්න ඕනම නිසා …

හේශී … අසරන වෙලා වගේ බැලුවේ පැංචී දිහා …

අන්…හ්… හේශී…..

මන් බැගෑපත් උනා ….

මාස. හතරකට. කිට්ටුයී … උබ මෙහෙ ඉදන් …

හේශී කිව්වම මට අදහ ගන්න බැරිඋනා ….

මාස හතරක් … මන් මේ විදියට …
ඒක වෙන්නේ කොහොමද …මගෙ මතකේ විදියට … සතියකට වඩා නෑ …

නෑ … බොරූ … ඒක බොරු ….

නෑ ඇත්ත ඒක පාරෝ….

එතකොට … මේ දරුවා … මාස හතරම ..මන් ලගද… එහෙම වෙන්නෙ කොහොමද …
තිසූ අයියා කෝ …
එයාගේ දරුවා …
කෝ. මට තිසූ අයියාව. හම්බෙන්න ඕනේ …

මෙයා කොහොමද තාත්තා ගෙන් ඈත් කරන්නේ …

තිසූ අයියාගේ පණ … මේ දරුවා …
එයා මැරෙයී හේශී …

මට ඇඩුනා ඉබේටම …
මට තවත් දරාගන්න ඉඩක් නෑ

කතාකරන්න හේශී …
පැංචී කියන්න … කෝ …

මන් ඇවිටිලි කලා….

හැමදේම අමතක කරපන් පාරෝ …
රැන්ඩි අයියා එක්ක ජීවිතේ. හදපන් …
මේ දරුවා …උබ අම්මා කරගෙන ඉවරයී …

උබ … මේ දරුවාට අම්මා වෙයන් කෙල්ලේ …

හේශීගේ මූන දිගේ බේරුනේ කදුලු වැල් ….

හේශී කොහොමද මෙහෙම කියන්නේ …

මන් කොහොමද .. දෙයියනේ .. ඒ ලේ වෙන්කරන්නේ …
මොන පව්කාර කමක්ද …

බෑ හේශී මට ඒක කරන්න බෑ … මට බෑ ..තිසූ අයියාට ඉතුරු මේ දරු පැටියා විතරයී …
ප්ල්ස්. වදින්නම් … තිසූ අයියට දෙන්න .. දෙයියනේ .. පුතාව … එයාට ..මෙයාව්ද්ත් නැතිකරන්න එපා …

මන් අත් දෙක එකතු කරලා වැන්දේ හේශීගෙන්..අසරන කම කොහොම කියන්නද .එක ලේ වෙන් කරන්න තරම් පවුකාර වෙන්න බෑ මට …

පා..රෝ .. අඩන්න එපා බන් ඔහොම … මේ දරුවත් බයවෙලා …
අනේ කෙල්ලේ … මට තේරෙන්නේ නෑ බන් …

උබ ලෙඩ වෙයී ආයෙම …

මැරුනාවේ … මැරිලා ගියාවේ …
මට ජීවත් වෙන්න ඕනේ නෑ …

මන් අතේ ගහලා තිබ්බ කැනියුලාව ගලවලා විසිකරේ කේන්තියටමයී… .

එ…පා….පාරෝ…හිතුවක්කාර වෙන්න එපා …

එහෙනම් මේ දරුවා දෙන්න .තිසූ අයියාට … ඒයා හොයනවා ඇතී

මන් අඩ අඩම කෑගැහුවේ…

අන්..හ් ..පා..රෝ….
ති….සු….. කියලා කෙනෙක් නෑ …

හේශී එකපාරම එහෙම කිව්වේ මේ ගතවෙලා කිව්ව මාස ..හතරට මට තිසූ අයියාව අමතක ඇති කියලා වෙන්නැතී…
මට දුකත් එක්ක ආවේ කේන්තියක් …

නෑ …හ්… තිසූ අයියා … චායා මේ දරුවා .. මට මතකයී මේ ඔක්කොම …

ඇයී මට බොරු කියන්නේ අහ්… ඇයී බොරු කියන්නේ …

පා…රෝ… නවත්තගන්න ඕක ..
රැපා…… නැතිඋනා ….

එකපාරම දොර හයියෙන් ඇරගෙන ආව රැන්ඩි අයියා යටගිරියෙන් කෑගහලා කිව්වේ … මගේ ..හිතේ … රැපා අයියාගේ නම දෝංකාර දෙද්දී …

මන් ඔලුවේ අත ගහගත්තේ …

ති….සු….අයි….යා….

මම තවමත් දෑස් විසල් කරගෙන බලන් හිටියේ රැන්ඩි අයියා දිහා …

එයාගේ ඇස් බොද වෙලා …. ඔන්න මෙන්න තියෙන කදුලු කැටයක් .. වැටෙන්න නොදී මගේ දෑස් වලින් බේරෙන්න .. අනිත් පැත්ත හැරිලා බිත්තියට … හයියෙන් ගැහුවේ කේන්තියෙන්

මන් තවමත් … එකම විදියට .. බලාගෙන හිටියේ … මට ඇහුනදේ ඇත්තක්ද කියලා තාම … හිතාගන්න. බැරි නිසා …
මගේ. මූන දිගේ කදුලු වැල් බේරෙද්දී .. පැත්තකට වෙලා ඉකිගගහා අඩන පැංචීව මන් දැක්කා …

එහෙ….නම්… ඇ..ත්…ත…ඒ…දේ….

මට හයියෙන් කෑගහලා ඇඩුනා … කොච්චර විදෙව්වද මම … ලැබිච්ච දේ සතුටින් බාර ගත්තේ වෙන කරන්නම දෙයක් නැති නිසා මිසක් … මගේ හිතේ .. තිසූ අයියාට තිබ්බ ඉඩ .. දෙන්න මට බැරිඋනා…

ඇයී… ඒ ජීවිතේ නැති වෙන්න දුන්නේ … අයියේ …
ඇයී … මෙහෙම කරගත්තේ …

මන් ..ඇඩුවා … රැන්ඩි අයියා ඉන්නවා කියලා ගානක්වත් තිබ්බේ නෑ මට …
මෙච්චර කල් හිරකරන් විදවපු හැම දුකක්ම … මන් .. පිට කලා කෑගහලා අඩලා …

රැන්ඩි අයියා තවමත් බිත්තියට මුහුනලා … බරදීලා හිටියේ … එකපාරම හැරුන එයා වේගෙනම මන් ලගට ඇවිත් මගේ හිස හයියෙන්ම බදාගත්තේ .. එයාගේ පපුවට … මට සැනසීමක් දැනුනා …

මන් ඒයාගේ උදරය වටා අත දාලා … හිතේ දුක අඩ අඩ පිට කලා … ඉකි ගගහා ඇඩුවේ .. මට ..මේ දුක අඩලා ඉවර කරන්න ඕන නිසා …

අ…හ්…ම්මී……..අ..හ්..

මගේ ඇඩිල්ලත් එක්කම මට ලාවට ඇහුනේ ඒ කෙදිරිය..
මන් .ඇඩිල්ල නතර කරලා ..රැන්ඩි අයියාගේ පපුවෙන් ඈත් උනා …

අනේ … මගේ….පු….තේ ..

මගේ බෙල්ල ලගට එන්න දගලන පුන්චි පුතාව මන් .. ගත්තා … අත් දෙකෙන්ම මගේ බෙල්ල ලගට … අනේ …
මගේ බෙල්ල වටා අතදාගෙන … මගේ බෙල්ල අස්සෙම රින්ගගත්තේ …ලොකු කාලෙකින් ලැබිච්ච ආදරේ නිසා වෙන්නැතී …

හේශීගේ මූනේ. ලොකු හිනාවක් තිබ්බේ …

මට මෙච්චර ලන් වුනේ ඇයී කියන්න දන්නේ නෑ … ඒත්. මගේ .ඇගේ කොටසක් වගේ … මගේ ඇගේම ..හිර වෙන්න පුතාට ඕන කලේ ….

දුකක් දීලා ඔයා ගියාට … ඔයාගේ පුතාව අපි රජෙක් කරනවා තිසූ අයියේ …

මන් දෑස් පියාගෙනම බේරෙන කදුලු අතින් පිහන ගමන් … පුතාව තුරුල් කරගත්තා…

❤️

දවස් දෙකකට පස්සේ මාව ගෙදර එක්කගෙන ආවේ හරි පරිස්සමට …
රැන්ඩි අයියා .. පුන්චිවත් … රිදිල්ලක් වෙන්න නොදී මාව එක්කගෙන ආවේ කොලබට නුදුරින් තිබ්බ එයාගේ සුවිසල් නිවසට …

ඇයී කියන්න මම දන්නේ …නෑ … ඒත් … දරුවවත් අරගෙන …එයා ..මාවත් පරිස්සමින් ගේ ඇතුලට එක්කගෙන .. ආවා …

ඒ මූනේ තිබ්බේ ලොකු ආඩම්බරයක් …

අප්පච්චියේක් .. දැන් රැන්ඩි අයියා ….

වේදනා ඔක්කොම හිර කරගෙන … ජීව්තේ ගැට ගහන්න හදන අපූරුව මන් ඒ මූනේ දැක්කා….

හිනාවෙලා .. මගහරින ඒ වේදනාව .. මන් මගේ උකුසු ඇස් වලින් අල්ල ගත්තා …

තා…ත්…ති…

පලවෙනී පාරට … ගේ ඇතුලට එද්දී … රැන්ඩි අයියාගේ බෙල්ලේ එල්ලුනු පුතා … හාදුවක් දුන්නේ කම්මුලට … …

රෑන්ඩි අයියාගේ දෑස් විසල් වෙලා …

මෙච්චර ඉක්මනට රැන්ඩි අයියාට පුතා ලන් වුනේ කොහොමද කියන එක ට මට පුදුම හිතුනා …

බය උනාද… රැන්ඩි අයියා. මගේ කනට ..කරලා ඇහුවේ …

මම. නෑ කියන්න ඔලුව වැනුවේ …

ඔයාට කලින් මගේ පුතාට මන් තාත්තී වෙලා මාස ගානක් හොදද .

රැන්ඩි අයියා ඒ ටික කිව්වේ ගොඩක් ආඩම්බරයෙන් ….

අනේ ..මට ඒ වචන ටිකට .. රැන්ඩි අයියාව බදාගන්න හිතුනා …

පිස්සී මගේ … ඊරිසියාව මූනේ තියෙන …

අන් මේන් මන් මොකටද ඊරිසියා කරන්නේ .. අයියේ .. මේ දරුවා අපේ ….

හ්ම්ම් මන් දන්නවා … තිසූලයාගේ හීන … හැබෑකරමු මගේ සුද්දී …

ඌට අහිමි වෙච්ච .. දේවල් උනත් .. ඌ ආදරෙ කරපු ගොඩක් දේවල් මන් ලග …
ඌට මන් උන පොරොන්දුවක් ඒක …

රැන්ඩි අයියා මගේ දිහා බලන්නේ නැතුව පුතා දිහා බලලා .. ඒ වචන ටික කිව්වේ හරි අමාරුවෙන් ….මන් බලන් හිටියා ඒ ඇස් දිහා … පුතා දිහා බලාගෙන මට හන්ගන කතා ගොඩක් ඒ ඇස් වල …

අන්හ්හ්…. ඔ..යා… තනියමද …ගියේ ….

මන් එකපාරම එහෙම කියලා කාමරේ බිම තියලා තිබ්බ ෆොටෝ එක අතට ගත්තේ … හදිස්සියෙම දැක්ක නිසා

කිව්වත් වගේම .. රැන්ඩි අයියාට යන්න උනේ තනියම නේද … මට මතක් උනේ .. අපි දෙන්නගේ එක කතාවක් …
මට ඒ පොරොන්දුව ඉශ්ට කරගන්න බැරිඋනා…
හිතට ආවේ පසු තැවීමක් … මන් ඒ ෆොටෝ එක දිහා බලාගෙන හිටියා … රැන්ඩි අයියා ගේ මූනේ තිබ්බේ ලොකු පෞර්ෂයක් .. ඒ මූනේ අපිලිවෙලට තිබ්බ රැවුල නම් වෙනසක් නෑ …

ඔයා වෙනුවෙන් ..මන් ඒක ගත්තා සුද්දී …

රැන්ඩි අයියා පුතාව වඩාගෙන මගේ අතේ තිබ්බ එයාගේ කන්වකේශන් ෆොටෝ එක පිරිමදින ගමන් කිව්වේ .. මට දැනුනේ ලොකු ආඩම්බරයක් …… ඒත් එයා හෙමීට මගේ අත හිරකරද්දී … මට … එයාගේ මූනේ ඉරියව් හිතාගන්න බැරිඋනා ..

ඊලග කොටසට ….

පියුමි සේනාදී