දවස් ගානක් තිස්සෙම නොදැකපු ඒ මූණ දකිද්දි දැණුන සතුට කියල නිම කරන්න බෑ..පාර අයිනේ බයික් එකට හේත්තු වෙලා ඉන්න අහස් දිහා ඈත ඉදන් බලන් ඉන්න බැරි නිසාම මං එතනට දුවලා ගියා..මගේ පස්සෙන්ම ආපු නංගිත් දුවලා ඇවිල්ලා මගේ අත තද කරලා අල්ල ගත්තෙත් ඒ වෙලාවෙමයි..

“පිස්සු හැදිලද පොඩී තමුසෙට..කවුරු හරි දැක්කොත්..”

“නංගි කියන එක ඇත්ත සුද්දි..ආයෙත් ප්‍රශ්න ඇති වෙයි..”

“අනේ..අයියේ..”

“මේ පොඩී..තමුසේ දැන් කිව්වේ බලන්න විතරයි ඕනේ කියල නේද..දැන් දැක්කනේ..යමු දැන්..”

අනේ දෙයියනේ..ඇයි කවුරුවත් මාව තේරුම් ගන්නේ නැත්තේ..අපිට කතා කරන්න කොච්චර දේවල් නං කියල තියෙනවද..එක වචනයක් කතා කරන්න දෙන්නේ නැත්තේ ඇයි..

“පොඩී..මං පොරොන්දු වෙන්නං..කොහොම හරි ඔයාලා දෙන්නව මුණගස්සනව කියල..අනේ දැන් යං ගෙදර..”

නංගිගේ බය සාධාරණයි..ඒත්..

“ඔව් මැණික..අපිට මෙතන කතා කරන්න බෑනේ..මං කොහොම හරි එන්නම්..දැන් යන්නකෝ..”

වචනයක්වත් කතා කර ගන්න බැරි තරමට ගොලු වෙලා හිටිය මං ඔලුවෙන් විතරක් යන්නම් කියල ආයෙත් ගෙදරට ආවා..

දානයක් තිබුණා කියල කන්න තරම්වත් පිරියක් නෑ මට..අම්මගේ වදේට බත් කටවල් තුන හතරක් කෑවත් මතක් වෙන්නෙම කවද අහස්ව මුණගැහෙන්න පුලුවන් වෙයිද කියල..

—————————————————————————-

දානෙන් පස්සේ දවස් ගෙවිලා ගියේ තවත් මාව ගෙදරටම හිර කරලා..නංගිත් අක්කා එක්කම කොළඹ ගියේ ඉස්කෝලේ නිවාඩුවත් ඉවර නිසා..ආයෙත් මේ ගෙදර අම්මයි තාත්තයි එක්ක මං තනි වෙලා..

“පොඩ්ඩී..පොඩි නංගී..තමුසේ මැරිලද ඕයී..”

“මොකද යකෝ කෑ ගහන්නේ..”

“ඉස්සෙල්ලා කියපන්කෝ මාමා ඉන්නවද ගෙදර..”

“නෑ..බං..අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම නෑ.. ”

“හම්මෝ…එහෙනං කමක් නෑ..මේ පණිවිඩයක් කියන්න ආවේ..”

“ඒ මොකද්ද..”

“තමුසෙට අහස් කතා කලාද..”

කවිදු අයියා මගේ මූණ දිහා බලාගෙනම එහෙම ඇහුවා..තාත්තා නැති දවස් වලට එයා අපේ ගෙදර එනවා..අම්ම නං මුකුත් කියන්නේ නැහැ..

“අහස්..මේ..”

“ඇ..යි..අහස්ට මොකද..”

කරදරයක් නං වෙන්න එපා කියල දහස්වාරයක් හිතින් ප්‍රාර්ථනා කලා..

“ඌට කරදරයක් නෑ බං..”

“එහෙනං..”

“දන්නවද අහස් කියන්නේ කවුද කියල..”

“අනේ අයියා කියනවකෝ..මොකද්ද වෙලා තියෙන්නේ..”

“පොඩ්ඩී..කලබල වෙන්න එපා..අහස් කියන්නේ සමිත්ගේ මල්ලේ..ශික්..මට නිකංවත් හිතුනේ නෑ බං..”

“කවුද සමිත් කියන්නේ..”

“ඔච්චර ඉක්මනට උඹට ඌව අමතක වුණාද බං..සමිත් කියන්නේ අක්කත් එක්ක කේස් එක ගිය එකා..මතකද දැන්වත්..”

හිටගෙන හිටපු මං දොර දිගේ ලිස්සලා ගිහින් බිම වාඩි වුණේ ඒ ඇහුණ දේවල් ඇත්ත මං වෙන්න එපා කියල හිතන ගමන්..

“ම්..ම්..මොනවද..අයියා මේ කියන්නේ..”

“ඇත්ත බං..උඹට විතරක් නෙවෙයි මටත් ඕක විශ්වාස කරන්න අමාරු වුණා..ඒත් මං හොයලා බැලුවා බං..බොරුවක් නෙවෙයි ඒක ඇත්ත..මාමලා මේක දැනගෙන..එදා උඹට එච්චර ගැහුවෙත් ඒකලු..”

“ක්..කවුද..ඔයාට කිව්වේ..”

“රශාන් අයියා..අයියට ආරංචි වෙලා පොඩ්ඩි කොල්ලෙක් එක්ක යාලුයි කියල..පස්සේ අයියා ඌ ගැන හොයලා..එතකොට තමයි දැනගෙන තියෙන්නේ..ඒකයි අයියා මාමට කියල තියෙන්නේ..”

මං කොහොමද දෙයියනේ මේ කතා විශ්වාස කරන්නේ..මට පණ වගේ ආදරේ කලේ ආදරෙයි කිව්වේ අක්කගේ මුලු ජීවිතේම විනාශ කරන්න හදපු කෙනාගේ මල්ලිද..ඒත්..ඒත්…අහස් ඒ වගේ නෑනේ..කවදාවත් මට වැරැද්දක් වෙන දෙයක් අහස්ගෙන් වෙලා නැහැ..මං හැමදේම එයා එක්ක කියලත් එයා මගෙන් මේ දේවල් හැංගුවේ ඇයි..අහස් දන්නව ඇතිනේ මගේ අක්කට එහෙම කලේ එයාගේ අයියා කියල..

කවිදු අයියා යනවත් එක්කම වගේ අම්මල ආව නිසා අහස්ට කෝල් කරලවත් මේ ගැන අහන්න අවස්ථාවක් නැති වුණා..අමුතුම බයක් හිත පුරාම ඇවිලෙන්න ගත්තේ එදා ෆිල්ම් හෝල් එකේදී සමිත් කිව්ව දේවල් එක්ක..මේකත් එයාලගේ ප්ලෑන් එකක්ද..

එහෙම දෙයක් නං හීනෙකින්වත් වෙන්න එපා..ආදරේ කරනව වගේ රගපෑමක්ද අහස් කලේ..එතකොට ඒ හැමදේම බොරුවක් ද..

අද නං කතාව පොඩ්ඩයි…