මාසයක් විතර හොස්පිටල් ඉදලා තමයි ගෙදර එන්න ලැබුණේ..ඒත් හරියට අඩියක් තියාගෙන ඇවිදගන්න බෑ..හැබැයි මට ඒකේ අඩුවක් දැණුනේ නෑ..වෙනදටත් වඩා අයියා මාව බලාගත්තා..අම්මටත් ඒක ලොකු පහසුවක් වුණාද කොහෙද..

“චූටි..මොකද කියන්නේ..පල්ලෙහා ළිදට ගිහින් නාමුද..”

කාමරේට ආව අයියා මගේ ලගින් වාඩි වුනේ එහෙම අහගෙන..

“කකුල තෙමන්න හොද නෑනේ..අම්මා බනීවිද දන්නේ නෑ..”

“මේ..යකෝ මං උඹේ අයියා..මගේ නංගිව පරිස්සම් කරන්න මට පුලුවන්..මං නාවන්නම්..”

ඉස්සර හිටපු අයියමද මේ කියලා හිතෙනවා..කලින් වගේ නෑ..දැන් ගෙදරමයි..නා ගන්න තිබුණ ආසාව නිසාම අයියා එක්ක ළිද ළගට ආවා..ඇවිදගෙන එන්න අමාරු නිසා අයියා මාව උස්සගෙන ආවා..පරිස්සමට ළිද ලග තියන ගලකින් මාව වාඩි කරපු අයියා බේසමකට වතුර පුරවනවා..තුවාල වලට වතුර යන්නේ නැති වෙන්න අයියා මාව නාවද්දී අම්මත් ළිද ලගට ආවා..අම්මගේ උදව්වෙන් සබන් ගාගෙන නා ගත්තම නම් ඇගට හරි සනීපයි..

දෙනෙත් නිසා දේශිත අයියා නිසා පිරිමි සංහතිය ගැනම තිබුණ තරහ අයියා නිසා නිවිලා යනවා..තාත්තා,අයියා කියන්නේ මගේ ජීවිතේ එදා වගේම අදටත් ආදරේ කරන අය..එයාලගෙන් ලැබෙන ආදරේ නම් හැමදාම වැඩි වෙනවා මිසක් අඩුවීමක් නම් නෑ..හිත හැම වෙලාවෙම පැතුවේ ඒ වගේ ආදරයක් නෙවෙයිද..

දවස් ගණන් කාමරේට වෙලා ඉද්දී නම් එපා වෙනවා..ඒත් මොනවා කියලා කරන්නද..තාත්තා හරි අයියා හරි ඉන්නව නම් විතරයි එළියටවත් යන්න ලැබෙන්නේ..අම්මා බයයි මාව එක්කන් යන්න..වැටෙයි කියලා..නංගි නම් හිටියත් වැඩි කතාවක් නෑ..දේශිත අයියා කියපු දේවල් මතක් වෙද්දී නම් නංගි ගැන ඇතිවෙන්නේ තරහක්..ඒත් ඉතින් ඕවා කියලා අයියව අවුල් කරන්න මට හිතක් නෑ..

“දෝණි..මෙන්න පුතේ යාලුවෙක් ඇවිල්ලා..”

අම්මා එහෙම කියාගෙන කාමරේට එනකොට ඒ පස්සෙන් ආපු රුව දකිද්දි නම් හරිම සතුටුයි..

“දෙයියනේ..සකුනි..”

“අනේ රත්තරනේ..මට උඹලගේ අයියා හම්බෙලා කිව්වේ..නැත්තං මං මේ ගැන දන්නේ නෑනේ..”

කෙල්ල තවත් ලස්සන වෙලා..හිත පිරිලා වගේ මගේ..කාලෙකට පස්සේ සකුනිව දැක්කම..

“උඹට වෙච්ච හැමදේම මං දන්නවා..මොනවා කරන්නද බං..කරුම වෙලාව තමයි..”

“හැමදේම දන්නේ නෑ බං..නොදන්න දේවලුත් තියනවා..”

“ඒ මොනවද..”

සකුනි ඇදේ හරිබරි ගැහිලා වාඩි වුණේ මොනවද කියලා දැන ගන්න තිබ්බ වුවමනාවටද කොහෙද..වෙච්ච හැමදේම එකින් එක කියද්දී මං වගේම සකුනිත් අඩනවා..තාමත් ඒ මතක වලින් මිදෙන්න මට බැරි හැටියක්..සකුනි හෙමින් සීරුවේ මගේ ඔලුව අතගෑවා..

“අපි නැගිටිමු කෙල්ලේ දවසක..කාටවත් අපිව වට්ටන්න බැරි වෙන්න..දාලා ගිය උන්ට රිදෙන්නම..”

“මටත් ඕනේ නැගිටින්න බං..ඒත් තාම මේ තුවාල හොදත් නෑ..මුකුත්ම කර ගන්න බෑ..”

“ඉවසලා ඉදපන් කෙල්ලේ..එක හීනෙන් එළිවෙන්නේ නෑනේ..”

ඇත්ත..මීට වඩා දුක් විදින්න වෙයි සමහරවිට..ඒත් හිත හයිය නම් දිනන්න බැරි නෑ..සකුනි ගියාටත් පස්සේ මං කල්පනා කලේ මොකද කරන්නේ කියලා..අම්මත් වත්ත පහළට ගිහිල්ලද කොහෙද..කතා කරන්නවත් කෙනෙක් නෑ..අයියා හිටිය නම් මොනව හරි කියවනවා..එයත් නෑනේ..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

සේමිණී ආන්ටි දවස් කීපයක්ම මාව බලන්න ආවත් එක දවසක්වත් මං දේශිත අයියා ගැන ඇහුවේ නෑ..අහන්න ඕනේ කමකුත් නෑ..ඒත් ආන්ටිට වෙනසක් කරන්න බෑ මට..හැමදාම මගේ අම්මා වගේම එයා මට ආදරෙයි කියන්න මං දන්නවා..හදිස්සියේම දවසක් සේමිණී ආන්ටි අපේ ගෙදර ආවේ කෝල් එකක්වත් නොදී..

“කොහොමද දැන් මගේ කෙල්ලට..ආහ්..”

මාව තුරුලු කරගන්න ගමන් සේමිණී ආන්ටි එහෙම ඇහුවේ හිනා වෙවී..අද ආන්ටි ලස්සනයි සාරියක් ඇදලා..

“අම්මෝ..බලන්නකෝ ආන්ටිගේ ලස්සන..සාරියක් ඇදලා..කෙල්ල වගේ..”

“දන්නව ද ඇයි කියලා..”

“ම්හූ..”

“මෙන්න බලන්නකෝ එහෙනම්..”

සේමිණී ආන්ටි මගේ අතින් තිබ්බේ වෙඩින් කාඩ් එකක්..කිසිම හැගීමක් නෑ වගේ මං ඒක ඇරලා බැලුවා..ඔව්..දේශිත අයියගේ වෙඩින් කාඩ් එක..කවද හරි මගේ නම් තියෙයි කියලා හිතපු තැන අද වෙන නමක්..දුකක් දැණුනේ නෑ මට..වෙනදා වගේ කදුලු පිරුණේ නෑ ඇස් වල..ටිකක් වෙලා ඒක දිහා බලන් ඉදලා කාඩ් එක් ආයෙමත් සේමිණී ආන්ටිට දුන්නා..

“මං විශ් කලා කියන්නකෝ ආන්ටි අයියට..”

“මං කියන්නම් පුතේ..ඔයාටත් එන්න පුලුවන් වුණා නම් මට සතුටුයි..ඒත් මෙහෙම එන්න බෑනේ මගේ කෙල්ලට..හැබැයි මං හදන හැම කෑමක්ම අරන් එනවා ඔයාව බලන්න හරිද..”

කම්මුලට හාදුවකුත් දීලා සේමිණී ආන්ටි එළියට ගියා..මං මෙච්චර ගින්දරක් උහුලද්දී එයා වෙඩින් එකක් ගන්න ලෑස්ති වෙන අපූරුව..හීන ඔක්කොම එකින් එක ඇහිදලා මගේ කකුල් දෙක ලගම ගිනි තිබ්බා වගේ..හිතට හරි දුෂ්ට ආසාවක් ආවා වෙඩින් එකට යන්නම ඕනේ කියලා..ඒත් කොහොම යන්නද ඇවිද ගන්න බැරුව..ඒත් මට යන්නම ඕනේ..හිත කිව්වේ එහෙම..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

දේශිත අයියගේ වෙඩින් එක ලංවෙද්දී මං හිටියේ හරි නොඉවසිල්ලකින්..අම්මලා මාව දාලා යයිදෝ කියල බය හිතුණා..හැබැයි අයියා නිසා ඒක එහෙම වුණේ නෑ..මොකද ගෙදර හැමෝම යන නිසා අයියට ඕනේ වුණා මාවත් අරන් යන්න..එක එක විකාර ඇදුම් ඇදන් මට ඉන්න බැරි නිසා අම්මා ලස්සන ගවුමක් ගෙනල්ලා දුන්නා..සුදු පාට එක්ක ගෝල්ඩ් පාට මිශ්‍ර වෙලා තිබුණ ගවුම මගේ දණහිස ළගට..උදෙන්ම ලෑස්ති වෙලා අයියාගේ යාලුවෙක්ගේ වෑන් එකක අපි ආවේ හොටෙල් එකට..ඇවිදින්න බැරි නිසා මට අරන් දුන්න රෝද පුටුව අයියා පරිස්සමට වාහනෙන් එළියට ගත්තා..තාත්තගේ උදව්වෙන් බිමට බැහැපු මං රෝද පුටුවේ වාඩි වුණාම අයියා මාව ඇතුළට එක්කන් ආවා..ලස්සනට සරසලා තිබුණ හෝල් එකේ වැඩි පිරිසක් හිටියේ නෑ..තාම කට්ටිය ඇවිල්ලා නැද්ද කොහෙද..ටේබල් එකක් ලග පුටුවක් අයින් කරලා අයියා මාව එතනින් තිබ්බා..නංගිත් මගේ ළගටම වෙලා ඉන්නවා..

“අනේ මගේ කෙල්ල ඇවිල්ලා..බෝණික්කියක් වගේ..”

හැමදාම වගේ සේමිණී ආන්ටිගේ ආදරේ..ආන්ටිට දුවෙක් නැති නිසාද කොහෙද මට මෙච්චර ආදරේ..චේතිය අයියත් ගෑණු ළමයෙක්ගේ අතින් අල්ලගෙන හෝල් එකට ආවා..ජීනා..චේතිය අයියගේ වයිෆ්..පෙනුමෙන් ටිකක් නපුරු වුණත් කතා කරද්දී නම් හරි හොදයි වගේ..ජීනා අක්කා එක්ක ටිකක් කතා කර කර හිටිය මං නිකමට නංගි දිහා බැලුවේ..ඇස් වල කදුලු පිරිලා..

“නංගී..ඇයි මේ..”

මං ඇස් ලොකු කරන් ඇහුවේ කෙල්ල මෙච්චර වෙලා හොදට හිටිය නිසා..

“මං වොශ් රූම් එකට ගිහින් එන්නම්..”

ඇත්තමයි දේශිත අයියේ..ඔයා කරගත්තේ මේ ආත්මේ ගෙවලා ඉවර කරන්න පුලුවන් පවක් නෙවෙයි..ඔයා නිසා මෙතනම අද හිත් දෙකක් වේදනාවෙන්..ඔයා ඒ කිසි දෙයක් නොදන්නවා වගේ හිනා වෙලා ඉන්නවා..දේශිත අයියා දිහා බලාගෙන එහෙම හිතුවේ මාවවත් නොදැක්ක ගානට එයා මං ඉස්සරහම හිනාවෙවී ඉන්න නිසා..

පෝරුවේ චාරිත්‍ර වල ඉදන් හැමදේම වෙනකම් මං එක සීරුවට බලන් හිටියා..ගෑණුන්ට වගේම පිරිමින්ටත් ඕකේ කලන්තේ දානවනම් පිරිමි කී දෙනෙක්ගේ පවිත්‍ර බව බලාගන්න තිබුණද..රටේ ලෝකේ හැම ගෑනියෙක් පස්සෙම වැටිලා අන්තිමට පිරිමි හොයන්නේ ඉදුල් නොවිච්ච කෙල්ලෙක්..හැබැයි එයාලටම මතක නෑ කෙල්ලෝ කී දෙනෙක් එයාලගේ අතින්ම ඉදුල් වුණාද කියලා..දුකක් නොදැනුනාම නෙවෙයි..කාලයක් මගේම විතරක් වුණ ආදරේ වෙන කෙනෙක්ට නීතියෙන්ම අයිති වුණා..මං දැන් එතන අවලංගු කාසියක් විතරයි..ඒ මැදට යන්න මට අවසර නෑ..මගේ ජීවිතේ එක්ක සෙල්ලම් කලා වගේ ඒ කෙල්ලගේ ජීවිතේ එක්කත් සෙල්ලම් කරන්න එපා කියන එක විතරයි මට දේශිත අයියට කියන්න තිබුණේ..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️