“චූටි පුතා..අපි ගෙදර ගිහින් එමු..”

“මං නංගි ළග ඉන්නම් අම්මා..”

“එහෙම කියලා බෑනේ..මේ ගමන යන්නම ඕනේනෙ..හ්ම් හ්ම්ම්..කෝ ඉක්මන් කරන්න..”

දේශිත අයියා මගේ ලගින් අකමැත්තෙන් වගේ නැගිටලා ගියේ මගේ නළලට හාදුවකුත් දීලා..අනේ මට ඒ උණුහුම හොදටම දැණුනා…ගොඩක් වෙලා මං තනියම හිටියා..කවුරුවත් ආවේ නෑ ළගට..රෑ දවල් මොකද්ද කියලවත් තේරෙන්නේ නෑ..ඇගට අමුතුම හීතලක් දැනෙනවා..

අමාරුවෙන් ඇස් ඇරලා වටපිට බලන්න උත්සහ කලත් ඔලුව හොල්ල ගන්න බෑ..ඒ තරම් කැක්කුමයි..හතර වටේටම මැෂින්..ඔක්සිජන් බට ගහලා..හුස්ම ගන්නත් ටිකක් අමාරුයි වගේ..දොරකුත් ඇරන් ඇතුළට ආවේ නර්ස් කෙනෙක්..ලාවට හිනා වෙලා අරන් ආපු මොකද්දො එකක් ඇද අයිනෙන් තිබ්බා..

“කොහොමද දැන් ඔයාට..පොඩි පොඩි අමාරුකම් දැනෙයි..ඉක්මනටම හරි යයි..අමාරු නම් ටිකක් නිදාගන්න..”

නර්ස් එක්ක කතා කරන්න ඕනේ වුණත් උගුර වේලිල වගේ..කතා කරගන්න බෑ..වතුර බෝතලයක්ම උනත් හිස් වෙනකම් බොන්න පුලුවන්..ඒ තරම් තිබහයි..ආයෙත් ටික වෙලාවක් නින්ද ගියේ නර්ස් එළියට ගියාට පස්සේ..කට හඩවල් කීපයක් ඇහෙද්දී මට ඇහැරුණා..අම්මා තාත්තා එක්ක අයියත් ඉන්නවා..මට දැණුන සතුටක්..මුලු හිතම පිරිලා වගේ..අයියා හෙමින් සැරේ ළගට ඇවිල්ලා ඔලුව අතගාද්දී මං ඇස් පියා ගත්තේ දැණුන සනීපයට..

“අපිව බය කරා මදිද චූටි..ආයෙත් ඇස් පියා ගන්නේ..ම්ම්ම්..”

ලාවට හිනා වුණේ වචන වලින් උත්තර දෙන්න තරම් හයියක් නැති නිසා..අම්මා තාමත් අඩනවා..තාත්තා ඇද ලගින් වාඩිවෙලා කකුල් අතගානවා..හැබැයි මට දැනෙන්නේ නෑ..මං ආයෙත් අයියා දිහා බැලුවේ ඇයි ඒ අහන්න වගේ..එයාට මාව තේරුණාද කොහෙද..

“කකුල් වලට ටිකක් ඩැමේජ් චූටි..තාම බෙහෙත් කරනවා..ටික කාලයක් එකතැන ඉන්න වෙයි..ඒ වුණාට සනීප කරන්න පුලුවන් කියලා ඩොක්ටස්ලා කියනවා..”

ඒක නම් අයියා කිව්වේ බිම බලාගෙන..නංගි ගැන දේශිත අයියා ගැන අහන්න ඕනේ වුණත් කතා කරගන්න බෑනේ..කාමරේ ගහලා තිබ්බ ඔරලෝසුවෙන් වෙලාව බලද්දී හතරයි..ඒ කියන්නේ හවස වෙන්න ඇති..කමක් නෑ..දේශිත අයියා රෑ වෙන්න හරි එයි මාව බලන්න..

පැයක් විතර ඉදලා අම්මලා ගියේ හිතකින් නම් නෙවෙයි..මටත් එයාලව නතර කරගන්න බෑනේ..නර්ස් කෙනෙක් ඇවිල්ලා හෙමින් සැරේ පොඩි ටවල් එකකට වතුර පොගවලා මාව පිහිදුවා..ඇදුමත් මාරු කරලා එයා යන්න ලෑස්ති වෙද්දී ස්තූතියි කියන්න වගේ ඒ මූණ බැලුවා..මාත් එක්ක හිනා වෙලාම නර්සුත් යන්න ගියාම ඒ කාමරේ මං තනි වුණා..කාටවත් මගේ ලග ඉන්න දෙන්නේ නැතුව ඇති..ඒකනේ අම්මා ගෙදර ගියේ..පහුගිය දවස් වලට දේශිත අයියත් රෑ ගෙදර යන්න ඇති..ඒත් අද දවසම එයා ලග නැති එකනම් හිතට අවුල්..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

හොද නින්දකට පස්සේ ඇස් අරද්දී සේමිණී ආන්ටි මං ලග..

“ඔන්න මං උදෙන්ම ආවා මගේ කෙල්ලව බලන්න..”

අම්මෝ උදේ වෙලත් එක්කද..මං දන්නෙත් නෑ..ටිකක් හෙලවෙන්නවත් බෑනේ..ඇග රිදෙනවා..

“නැගිටින්න හදන්න එපා පුතේ තාම හොදටම හොද නෑනේ..මං හිතේ ගින්දරෙන් හිටියේ..මගේ ඇස් ඉස්සරහම එහෙම දෙයක් වෙද්දී මං පුදුම විදියට අසරණ වුණා දුවේ..අම්මා තාත්තා මාව විශ්වාස කරලයි ඔයාව එව්වේ..මං ඒ විශ්වාසේ කැඩුවනේ..”

අඩ අඩ සේමිණී ආන්ටි එහෙම කියද්දී නම් මටත් ඇඩුණා..ඒ අතක් තද කරලා අල්ල ගත්තේ අඩන්න එපා කියන්න වගේ..අම්මා ලග ඉන්නවා ලොකු ආරක්ෂාවක් දැනෙනවා මට සේමිණී ආන්ටි ලග ඉද්දිත්..ඉතින් ඒ ඇස් වල කදුලු බලන් ඉන්නේ කොහොමද මං..මං නිසා හැමෝම විදවනවා..මට මං ගැනම තරහයි..

“අ..යියා ක්..කෝ..”

අමාරුවෙන් වුණත් මං එහෙම ඇහුවේ දේශිත අයියා ගැන දැන ගන්න තියන වුවමනාවට..

“චේතිය නම් ඔෆිස් ගියා පුතේ..චූටි අයියා නම් ගමනක් ගිහිල්ලා..මං ඔයාට හෙමින් සැරේ විස්තර කියන්නම්කෝ..හ්ම්ම්..මං සුප් එකක් හද න් ආවා..ඒක බීලා ඉමුකෝ..”

ඔක්සිජන් බට ගලවලා තිබුණ නිසා මට සුප් වගේ දේවල් දෙනවා..ඒත් බත් කන්න දෙන්නේ නෑ තාම..සේලයින් එක්ක දියර ජාති විතරයි..බඩගින්න හොදටම දැණුනත් මේ ඉන්න විදියට ඉදන්  සුප් එකවත් හරියට බොන්න බෑ..ඒත් සේමිණී ආන්ටි හරි පරිස්සමට මට සුප් එක පෙව්වා..

“ඊයේ අපි ගමනක් ගියානේ මැණිකේ..”

සත්තයි සේමිණී ආන්ටි එහෙම කියද්දී මට මතක් වුණේ දේශිත අයියව..හිටිය නම් මැණික කිය කිය ලගට වෙලා ඉදී..කොහෙද ගියේ කියලා අහන්න වගේ මං ආන්ටිගේ මූණ දිහා බැලුවා..

“ඔයා මෙහෙම ඉද්දී යන්න හිත දුන්නෙම නෑ..ඒත් නොගිහින්ම බැරි වුණා පුතේ..චූටි පුතා වුණත් දැන් පිළිවෙලක් වෙන්න ඕනේ කාලෙන්..ගෑණු දරුවෙක් බලන්න ගියේ..හොද පවුලක්..අපිට හැම අතින්ම ගැළපෙනවා..හොද රස්සාවකුත් කරනවා..ඒ දරුවා එන්න කියලා තමයි පුතා අද ඔය ගියේ..”

පොළව පලාගෙන යන්න හිතුණා..මං මොකටද මේ දේවල් අහන්න බේරුණේ..ඇයි දෙයියනේ බැරි වුණේ මේ හැම දෙයින්ම මාව ඈත් කරන්න..තවත් නම් දරා ගන්න බෑ..මෙච්චර හරි ඔලුව උස්සලා හිටියේ ඒ ආදරේ මාව ජීවත් කරන නිසා..ඒකත් බොරුවක් මවා පෑමක් කියලා දැනෙද්දී මං කොහොම ඉවසන්නද..සේමිණී ආන්ටිගේ කකුල් අල්ලලා වැදලා කියන්න හිතුණා මගේ ආදරේ මට දෙන්න කියලා..ඒ අම්මට දුකක් දෙන්නේ කොහොමද මං..ඒ අම්මා පුතා ගැන හීන දකිනවා ඇති..මං වගේ දුප්පත් කෙල්ලෙක් නැතුව එයාලගේ සමාජ මට්ටමට ගැලපෙන කෙල්ලක් හොයනවා ඇති..මට ඕනේ වුණේ මේ වෙලාවේ තනි වෙන්න..ඒකයි එහෙම්ම ඇස් පියාගත්තේ..මගේ ඔලුව අතගගා ඉදලා සේමිණී ආන්ටිත් යන්න ගියා..

තනි වෙච්ච කාමරේම මැෂින් ගොඩක් එක්ක දුක කිය කිය මං ඇතිවෙන්න ඇඩුවා..අන්තිමේ හැමදේම දුකක් විතරයි..දෙනෙත් ආවා..එයා ගියේ මං රැකගෙන හිටිය චරිතෙත් නැති කරලා..දේශිත අයියා ආවා..එයා යන්න ගිහින් තියෙන්නේ මට නොකියම..නැති වෙන්න තරම් මොනවද මට තියෙන්නේ..ඇයි මාව එදා බේරගත්තේ..හිත දේශිත අයියා කොයිම වෙලාවක හරි එයි කිව්වත් ආයෙම එයා මට අයිති නෑ කියනවා..කෑගහලා අඩන්න ඕනේ..ඒ පපුවට ඔලුව තියාගෙන අහන්න ඕනේ ඇයි මට මෙහෙම කලේ කියලා..

පැයක් දෙකක්..නෑ ඊටත් වඩා වෙලාවක් මං ඇඩුවා..අඩලා අඩලා මං හෙම්බත් වෙලා..ඇස් ඉදිමිලා..කවුරු හරි කාමරේ දොර අරිනවා ඇහිලා මං ඇස් පියාගත්තේ කාවවත් මුණගැහෙන්න තියන අකමැත්තට..ඔව් ඒ පුරුදු සුවද..දැන් පැය කීපයකට කලින් මගේම විතරයි කියලා හිතන් හිටිය ආදරේ..ඇස් තදින් පියාගත්තේ ඒ මූණ දැක්කත් මට ඇඩෙන නිසා..ලගට ඇවිල්ලා මගේ ලග වාඩිවුණ දේශිත අයියා කිසිම කතාවක් නෑ..මාත් නිදි වගේ හිටියේ ඇස් පියාගෙන..වෙනදා වගේ එයා මාව තුරුලට ගත්තේ නෑ..මගේ ඔලුව අතගෑවේ නෑ..ඒ හුස්ම යාන්තටම මගේ මූණේ වදිනවා..

“බොරුවට ඇස් වහන් ඉන්න එපා විමූ..මං දන්නවා ඔයා නිදි නෑ කියලා..ටිකකට ඇස් අරින්න මට කතා කරන්න ඕනේ..”

ඒ වචන වල වෙනදා වගේ ආදරේ දැනෙන්නේ නෑ..මොනවද මේ වෙන්නේ..ඔව්..ඒ මූණ වෙනදා වගේ ආදරෙන් මං දිහා බලන්නේ නෑ..ඇස් පියාගෙනම ඉන්න තිබුණේ..

“අහන්න විමූ..අපි හිතන දේවල් ඒ විදියටම වෙන්නේ නෑ හැමදාම..දෙයක් ලැබෙනවා වගේම අහිමි වීමත් අපි දරාගන්න ඕනේ..මං කියන දේ අහලා ඔයා කලබල වෙන්න එපා..ඒත් මේ වෙලාවේ මට කරන්න දෙයක් නෑ..මට සමාවෙන්න විමූ..සමාවෙන්න..”

මං හැමදේම අහන් හිටියා..මොනවා කියලා කරන්නද..

“තව දෙයක් විමූ..මං ආයේ එන්නේ නෑ..ඒත් මං අද ආවේ ඔයාට හැමදේම කියලා යන්න..එදා ඔයාලගේ ගෙදර ආපු දවසේ ඔයා මගෙන් ඇහුවා නේද ඇයි එළියට වෙලා ඉන්නේ කියලා..එදා මගෙන් ලොකු වැරැද්දක් වුණා..මං ඒක ඔයාට කියන්න බය වුණා විමූ..මොකද මට ඔයාව නැතිවෙයි කියලා..නෙතූෂා එදා මගේ රූම් එකට ආවා..මං එහෙම දෙයක් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ..ඒත් අපි දෙන්නටම පාලනයක් නැතුව ගියා..ප්ලීස් විමූ මේ දේවල් අයියට කියන්න එපා..එයාලගේ පවුල් ජීවිතේ අවුල් වෙයි..එදයින් පස්සේ කීප දවසක්ම අපි දෙන්නා මුණගැහුණා..නෙතූෂා මට කවදාවත් ඔයාගෙන් ඈත් වෙන්න කිව්වේ නෑ..ඒත් මට එයාව මැරි කරන්න බෑ විමූ..එයා කසාද බැදපු කෙනෙක්..අනික මට බෑ අම්මට දුකක් දෙන්න..කවදාවත් මං අම්මගේ වචනෙකට පිටුපාන්නේ නෑ..ඒ නිසා මේ වෙච්ච හැමදේම අපේ හිත් වලම තිබුණදෙන්..මං යනවා..නෙක්ස්ට් මන්ත් මගේ වෙඩින් එක..ඔයා පරිස්සමින් ඉන්න..”

වෙනදට මගේ මැණික..අද..ඔයා..ඊටත් වඩා මෙච්චර රගපෑමක්..මෙච්චර ලොකු බොරුවක්..හැමදාම මං රැවටිලා..දෙනෙත්ගෙයි දේශිත අයියගෙයි වෙනසක් නෑ නේද..හැමදෙයින්ම අවසානේ මං විදවනවා..එයාලා එයාලගෙම ලෝක වල සතුටු වෙනවා..මං මොන පවක් කරලද දෙවියනේ මටම මෙහෙම වෙන්නේ..මගේ ලගම ඉදන් මටම ආදරේ කරලා වෙන කෙනෙක්ගේ තුරුල්ලේ ඉන්න පුලුවන්ද..දේශිත අයියා දන්නව නම් මං එයාට කොච්චර ආදරේ කරාද කියලා..මේ හිතේ කොයි තරම් බලාපොරොත්තු කන්දක් එයා වෙනුවෙන් තිබුණද කියලා..ඒවා අහන්නේ නැතුවම එයා ගියා..මං මටම වේදනා දෙද්දී එයාලා සතුටින්..එක පාරක් නෙවෙයි..මං දෙපාරක් රැවටුණා..අහන්න පුලුවන් කතා ඔක්කොම ඇහුවා..විදවන්න පුලුවන් උපරිමෙන් තාමත් විදවනවා..නෑ..කවදාවත් මට මෙහෙම කරපු අය සතුටින් ඉන්න බෑ..කවදාවත් බෑ..

හිතට ආවේ මහ කුරිරු අදහස් ගොඩක්..දෙනෙත් මොනවද කිව්වේ මං ගොඩේ කෙල්ලෙක් කිව්වා..ෆැෂන් කරන්න දන්නේ නෑ කිව්වා..එතකොට දේශිත අයියට මාව ගැළපෙන්නේ නෑ..හරි බලමු…ඔයාලටද මාව නොගැලපෙන්නේ මටද ඔයාලව නොගැලපෙන්නේ කියලා..දවසක් එයි මටත්..දෙනෙත් කියපු කතා බොරු කරන්න පුලුවන්..දේශිත අයියා මාව නැති වෙච්ච වේදනාවෙන් මං වගේම දුක් විදිනවා බලන්න පුලුවන්..ඒ වෙනුවෙන් මං ඕනම දෙයක් කරනවා..ඕනම දෙයක්..ඇහෙන් එක කදුලක් වැටුණේ නෑ..මං තවත් අඩන්නේ නෑ..මං පොරොන්දු වුණේ මගේ හිතටම..ඇස් පියාගෙන මුලක ඉදන් වුණ හැමදේම ආයේ මතක් කලත් ඒ තරහ, දුක අඩු වුණේ නෑ වැඩි වුණා මිසක්..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤