ටේබල් එක ලගට වෙලා ඉදලම එපා වෙලා..අනිත් අය ඩාන්ස් කරනවා..සිංදු කියනවා..මම ඉතින් මොනවා කරන්නද..ඇවිදින්න පුලුවන්කමක් නෑනේ..නංගි නම් මූණ එල්ල ගත්ත ගමන්මයි..

“මේ ඉන්නේ දුවේ මගේ සුදු කෙල්ල..මගේම දරුවෙක් වගේ තමයි..”

සේමිණී ආන්ටි මං ලගට එක්කන් ආවේ දේශිත අයියගේ මනමාලිව..මං යාන්තමට හිනා වුණත් ඒ අක්කා නම් කට පුරා මාත් එක්ක හිනා වුණා..සේමිණී ආන්ටි හරිම සතුටින්..සමහරවිට එයාලගේ පවුලට ගැලපෙන වැදගත් තැනකින් කසාදේ වෙච්ච නිසා වෙන්න ඇති..අම්මලට මං ඉන්නවද කියල මතකත් නැද්ද කොහෙද එක එක වැඩ වල..

“අහ්හ්..මේක බොන්න..තිබහත් ඇතිනේ..ඕපදූප හොය හොය ඉදලම..”

මං ටිකක් වෙලා බලන් හිටියේ මේ කවුද කියලා..වේටර් කෙනෙක් නම් වෙන්නෙ බෑ..හොදට ඇදලා පැළදලා ඉන්නවනේ..වෙඩින් එකට ආපු කෙනෙක් වෙන්න ඇති..බීම එකක් දික් කරගෙන මගේ දිහා බලන් ඉන්නවා..අදුරන්නෙත් නෑ..මේ යකාට පිස්සුද මන්දා..

“හෙලොව්…මැඩම්…ඔයාට තමයි මේක ගෙනාවේ..බොන්න..”

“මට එපා..” මං එහෙම කියලා අහක බලාගත්තේ මේකා ඇණයක් වෙයිදෝ කියලා හිතන ගමන්..බීම එකත් ටේබල් එක උඩ තියන ගමන් පුටුවක් ඇදලා අරන් ඒ කොල්ලා වාඩි වුණා..

“ඇයි වීල් චෙයා එකක ඉන්නේ..ඇක්සිඩන්ට් එකක්ද..උපතින්ම වෙන්න නම් බෑ..මොකද ඔයාගේ හැසිරීමෙන් එහෙම කියන්න බෑ..”

“කාටවත් වැඩක් නෑනේ මගේ දේවල්..ඒ නිසා පාඩුවේ හිටිය නම් තමයි හොද..අනුන්ගේ කුණු අදින්නේ නැතුව..”

“ඉට්ස් ඕකේ..ඔයා එක්ක ආවා නේද ගර්ල් කෙනෙක්..මං දැක්කා එයා දැන් අඩ අඩ වොශ් රූම් එකට යනවා..පොඩ්ඩක් දන්න කෙනෙක්ට කියන්න බලන්න කියලා..මොකද දන්නේ නෑනේ..”

නංගී..ආයෙම අඩනවද..අයියෝ..මටත් අමතක වුණානේ මේ කෙල්ල ගැන බලන්න..අම්මලව හොයාගන්නත් බෑ මෙච්චර සෙනගක් අස්සේ..ශික්..මොකද කරන්නේ මං..ඉස්සි ඉස්සි වටපිට බැලුවත් අයියවවත් හොයාගන්න බැරි වුණා..

“මේ..මට පොඩි උදව්වක් කරනවද..මාව වොශ් රූම් එක ලගට එක්කන් යනවද..ඒ මගේ නංගී..මට පොඩ්ඩක් බලන්න ඕනේ..”

“ප්‍රශ්නයක් නෑ..මං එක්කන් යන්නම්..”

ඒ කොල්ලා වීල් චෙයා එක තල්ලු කරන් යනවා ඈත ඉදන් දේශිත අයියා බලාගෙන ඉන්නවා මං දැක්කා..තරහෙන් වගේ බලන් හිටිය දේශිත අයියා ඉක්මනින්ම අහක බලාගත්තා..වොශ් රූම් තියෙන්නේ උඩ තට්ටුවේ..ලිෆ්ට් එකේ ඇවිල්ලා ලේඩීස් වොශ් රූම් එක ලග අපි නතර වුණා..

“ඇතුළට එන්න බෑනේ මට..ඔයා ගිහින් බලන්න..”

මං වීල් චෙයා එකෙන්ම වොශ් රූම් එකට ඇවිල්ලා බැලුවත් නංගී ඒ කොහෙවත් නෑ..පහළට ආවෙත් නෑනේ..මේ කෙල්ල කොහේ ගියාද මන්දා..ඇතුලේ හොයලා තේරුමක් නැති නිසා එළියට ඇවිල්ලා ඒ කොල්ලටත් කියලා අපි දෙන්නම ආයෙත් ලිෆ්ට් එක ලගට එනකොට ඈතින් දැක්කේ නංගී කොරිඩෝ එකෙන් ගිහින් රූම් එකක් ඇතුළට යනවා..

“ඒ නංගී නේද..ගිහින් බලනවද..”

රූම් එක ළගට ආවත් ඇතුළට යන්න තරම් මට හයියක් නෑ..කවුද ඇතුලේ ඇත්තේ..අනික නංගි මොකටද ඒකට යන්නේ..

“මේ…එක්ස්කියුස් මී..”

“මගේ නම රශිත්..”

“රශිත්..ඇතුළට ගිහින් බලනවද පොඩ්ඩක්..”

දොර ලොක් කරලා තිබ්බේ නැති නිසා රශිත් ඇතුළට ගියා..ගිය සැනින්ම එයා ආයේ එලියට ඇවිල්ලා කිසිම කතාවක් නැතුව කලබලෙන් වගේ මාවත් අරන් ලිෆ්ට් එකේ පහළට ආවා..

“මොකද හලෝ මේ..කඩි කුලප්පුවද..නංගි හිටියද ඇතුලේ..”

රශිත් කිසිම කතාවක් නෑ..ඔහේ කල්පනා කරනවා..මරු මනුස්සයව මං නංගිව බලන්න යැව්වේ..ඔලුවේ අමාරුවක්වත් තියනවද දන්නේ නෑ..කතා කරත් ඇහෙන්නේ නෑ වගේ ඉන්නේ..

“රශිත්..මොකද හලෝ වුණේ..”

“ආහ්හ්..මු..කුත් නෑ..එයාගේ ඔලුව රිදෙනවා..ටිකක් ඉදලා එන්නම් කිව්..වා..”

බලෙන් වගේ කතා කරන්න ආව රශිත් කිසිම කතාවක් නැතුව මාව මගඇරලා ගියා..ඒකේ මට හිතන්න තරම් දෙයක් තිබුණේ නම් නෑ..දවල් කෑම  කාලා හවස්  වෙද්දී කපල් එක හොටෙල් එකෙන් යන වෙලාව ලං වුණා..අයියා මාවත් එක්කගෙනම එලියට යද්දී කොහේදෝ ඉදපු රශිත් ඇවිල්ලා මං ලගින්ම හිට ගත්තා..පිටත් වෙන වෙලාව වෙනකොට මනමාලී හැමෝවම බදාගෙන අඩනවා..රශිත් ලගටත් ඇවිල්ලා හොදටම ඇඩුවා..එතකොට තමයි මං දැනගත්තේ මේ මනමාලිගේ පැත්තේ කෙනෙක් කියලා..ලගම නෑයෝ වෙන්න ඇති..නැත්තම් ඔහොම බදාගෙන අඩනවද..

ඔක්කොම වැඩ ඉවර වෙලා අපි ගෙදර එන්න පිටත් වෙන්න කලින් අම්මලා ගියේ සේමිණී ආන්ටිට කියලා එන්න..ඒ මූණ නම් වෙනදට වඩා හරි එළියයි..

“මේ ගෙදර ගිහින් කෝල් එකක් දෙන්න..මං දැක්කා ෆෝන් එකක් තියනවා ලග..පරිස්සමින් යන්න..බුදු සරණයි..”

ටිෂූ එකක් ලියලා තිබුණ නම්බර් එකක් මගේ ලගින් තියන ගමන් රශිත් හෙමිහිට එහෙම කියලා ගියා..රෑ වැටුණු වලේ දවල් වැටෙන්න මං මෝඩයෙක්ද..ගත්තේ නෑ නම්බර් එක..මං දැක්කේ නෑ වගේ අම්මලා ලගට ගියා..ඒ මූණේ තිබුණේ වේදනාවක්..නම්බර් එක ගත්තේ නැති නිසා වෙන්න ඇති..හිතට හයියක් නෑ ආයේත් රැවටෙන්න..හැමදේම හොදින් විසදෙන දවසක් එයි..එදාට මං කාට හරි ආදරය කරයි..එතකං මේ හිත ආදරේ ලග නතර වෙන එකක් නෑ..ගෙදර ඇවිල්ලා ඇදට වැටුණම සනීපෙට නින්ද ගියා..මට ඕනේ දේ වුණ නිසා වෙන්න ඇති..දේශිත අයියා කීයටවත් හිතන්නේ නැතුව ඇති මං වෙඩින් එකට එයි කියලා..

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

ටික දවසක් ගෙවුණේ කිසිම විශේෂයක් නැතුව..ටිකෙන් ටික අයියා උදව්වෙන් මට අඩිය ගහලා ඇවිදින්න පුලුවන් වුණා..වීල් චෙයා එකටම වෙලා ඉන්නේ නැතුව මට දැන් කාගේ හරි උදව්වෙන් ඇවිද ගන්න පුලුවන්..

“දෝණී..අද සේමිණී නෝනලා එනවා කිව්වා..මං හිතන්නේ අර දරුවෝ දෙන්නත් එනවා..”

“මොන දරුවොද අම්මේ..”

“දේශිත ළමයයි ඒ ළමයගේ නෝනයි..”

ජීවිතෙත් සෙල්ලම් කරන්නේ මාත් එක්කමයි බලන් ගියහම..මේ වහල යටම ඉදන් මට ආදරේ කිව්ව කෙනා වෙන කෙනෙක්ගේ වෙලා මෙතනටම එනවා..හ්ම්ම්..ඒත් මම වැටෙන්නේ ඇයි..මට අයිති නැති දෙයක් වෙනුවෙන්..කොහොම කිව්වත් මොනවා කලත් ආදරේ හිතෙන් මරලා දාන්න පුලුවන්ද..අමතක කරන්න හදනකොටම එයා ඇවිල්ලා ආයෙම හිත පාරවන අපූරුව..

එයාලා ඇවිල්ලද කොහෙද..ඒත් කාමරෙන් එළියට යන්න හිත දෙන්නේ නෑ..මොනවා වුණත් කාලෙකදී ඒ මගේ ආදරේ..මං කොහොමද වෙන කෙනෙක් එක්ක එයා ඉන්නවා බලන්නේ..වෙඩින් එකට ගියා වගේ හයියක් මට අද නෑ..මොනවා වෙලාද මන්දා..

“දෝණී..මේ සේමිණී නෝනලා ඇවිල්ලා පුතේ..”

තාත්තා කතා කරා කියන්නේ යන්නම වෙනවා ඉතින්..කාමරේට අපු අයියගේ උදව්වෙන් මං හෙමින් හෙමින් එළියට ආවා..සේමිණී ආන්ටි මාව එයාගේ ලගින්ම වාඩි කරව ගත්තා..

“මගේ කෙල්ලට දැන් හොදයිනේ..හොද වුණ ගමන් ඔන්න එන්න ඕනේ අපේ ගෙදර ඉදලා යන්න දවස් දෙක තුනක්..”

ඒ ඇස් මගේ ළගම නතර වෙලා..වෙනදා වගේ ආදරණීය හැගීමක් නෑ මට..එයා දැන් මට පිටස්තරයෙක් විතරයි..හැබැයි මං කොහෙට වුණත් ඒ ඇස් මගේ පස්සෙන්මයි..මොකද්ද මේ වෙන්නේ දෙයියනේ..එක දෙයක් නම් තේරුණා මට..කසාද බැන්දට ඒ දෙන්නගේ අතර ලොකු බැදීමක් නෑ..ඒක පිටින් බලන කෙනෙක්ට වුණත් හොදට තේරෙනවා..බැන්ද අලුත ඔහොම නම් පහුවෙද්දී මොනවා වෙයිද..

හැමෝම ඇතුලේ කතා කර කර ඉද්දී මං ආවේ එළියට..සුපුරුදු බංකුව උඩ වාඩිවෙලා එක මොහොතකට අතීතේ මතක ඇවිස්සුවා..මේ පුංචි වයසට මං ඇති වෙන්න විදවලා..ගෑණු හිත ශක්තිමත් කියලා කියන්නේ නිකං නෙවෙයි වෙන්න ඇති..මෙච්චර දේවල් වෙලත් මං මෙහෙම ඉන්නේ ඒකනේ..

“මට සමාවෙන්න විමූ..වෙච්ච හැමදේටම..”

ඔලුව උස්සලා බලද්දී දේශිත අයියා මගේ ලග..හැමදේම වුණාට පස්සේ මොන සමාවක්ද..

“ගෙට යන්න අයියේ..ඔයාගේ වයිෆ් බලාගෙන ඇති..”

“මට මෙහෙම රිද්දන්න එපා විමූ..මේ මං ආදරේ කරපු කෙල්ල නෙවෙයි..”

“එයාව මැරුවේ ඔයාමයි අයියේ..එයා ආයේ එන්නේ නෑ..ඒ නිසා දැන් යන්න..කතා කලා කියලා තේරුමක් නෑ..”

“ඒත් මට ඔයාව අමතක කරන්න බෑ විමූ..ප්ලීස්..තේරුම් ගන්න..”

දේශිත අයියගේ කතාව ඉවර කරන්න කලින් අපේ මිදුලේ නතර කලේ කලු පාට බෙන්ස් එකක්..මේ යකා මෙහෙටත් ඇවිල්ලද..

“හායී ඒන්ජල්..කොහොමද දැන් හොදයිද..”

“මේකා කතා කරන්නේ මාව කාලෙක ඉදන් දන්නවා වගේනේ..ගහන්න පුලුවන් මූණ අනිත් පැත්ත හැරෙන්න..තරහ පාලනේ කරගෙනම මං අහක බලාගත්තේ ගෙදරට ආපු මනුස්සයෙක්ට එහෙම කරන එක හොද මදි නිසා..

“සොරි මස්සිනා..මගදී පොඩ්ඩක් වාහනේ නතර කරලා නිදාගත්තා..ඒකයි පරක්කු වුණේ..අක්කා ලොකේශන් එක දැම්මා..ඒකෙන් තමයි හොයාගෙන ආවේ..”

“රශිත් යමන් ඇතුළට ඉතින්..අම්මලා තේ බොනවද කොහෙද..”

රශිත් දේශිත අයියගේ වයිෆ්ගේ ලගම නෑයෙක් වෙන්න ඇති..නැත්තම් යන යන තැන පස්සෙන් එයිද..හැබැයි ඒකෙන් එක හොදක් නම් වුණා..දේශිත අයියගේ කතාවෙන් මං නිදහස් වුණා..මාව එපා කියලා ගියේ එයානේ..මං නෙවෙයිනේ..ගිය අය ආයේ එන්න ඕනේම නෑ..කන්න ගිහිල්ලත් රශිත්ගෙන් බේරිල්ලක් නෑ..එක විකාරයයි..අරක රහයි මේක රහයි..කොහොමද මේක හදන්නේ..අයියෝ..කට වහගෙන කන්නම බැරිද කොහෙද..

රශිත් කියන්නේ දේශිත අයියගේ වයිෆ් සමිදිගේ මල්ලී..ඒක නිසා තමයි මේකා යන යන තැන පස්සෙන් එන්නේ..අක්කා වගේ නම් නෙවෙයි මල්ලී..සමිදි හරි නිහඩ ච‍රිතයක්..වචන දෙක තුනකට වඩා කතා කරන්නේ නෑ..ඒකට මල්ලී..තප්පරේට වචන දාහක් විතර එළියට දානවා..ඔලුවත් එක්ක රිදෙනවා අහන් ඉන්න ගියාම..

“මේ මැඩම්..ගමේ ඉන්න හැම කෙල්ලගේ කොණ්ඩේ ඔහොම දිගයිද..”

“පළවෙනි එක එක මට මැඩම් කියන්න වුවමනාවක් නෑ..දෙවනි එක හැමෝගෙම කොණ්ඩ දිග නෑ..”

“මැඩම් කිව්වේ ඉතින් නම් දන්නේ නැති නිසානේ..”

“නම ඕනෙත් නෑ..මැඩම් ඕනේත් නෑ..”

“ස්ටඩීස් කරනවද තාම නැත්තං ජොබ් එකක් කරනවද..ඔයාලගේ ගම නම් මරු ආහ්හ්..නිදහසේ ඇවිල්ලා ඉන්න නියම පළාත..මග එද්දී මං ගගක් දැක්කා..නාන්න පුලුවන්ද ඒකේ..ගැඹුර නෑනේ..දවසක එන්න ඕනේ නාලා යන්න ඒකෙන්..අපරාදේ ඇදුමක්වත් ගෙනාවේ නෑනේ..”

අයියෝ..මේ මොන කරුමයක්ද අප්පා..පෙර පවක්ද කොහෙද මේක නම්..කවුරු හරි මෙහෙම කතා කලාම සම්මානයක්වත් දෙනවා කිව්වද දන්නේ නෑ..

“රශිත් මට පොඩ්ඩක් මහන්සී..ඩොක්ටර් කියලා තියෙන්නේ එළියට වෙලා හුළං වදින්න ඉන්න කියලා..රිලැක්ස් එකේ..මොකද මගේ ඔලුව තුවාල වෙලානේ තියෙන්නේ..”

“ඕහ්හ්..සොරි ඒන්ජල්..ඔයා විනාඩි පහක් විතර රෙස්ට් කරන්න..මං ඇතුලෙන් ඉන්නම්..”

හපොයි..ඒ කියන්නේ ආයේ විනාඩි පහකින් එයිද මේ යකා..මට නම් බෑ දෙයියනේ..කොහෙන් කඩාපාත් වෙන කරුමද මේවා.