අවසන් පියාපත..

—————————————————————————————————————————————

එතකොට මගේ තාත්තගේ මිනීමැරුවා ශේශ්ගේ තාත්තද..???

මේක නම් පුදුම අහම්බයක්…!!

එහෙනම් ශේශ් පවා මුල ඉඳන් දැන ගෙන ඉන්න ඇත්තේ..

ඔහ්හ්.. දෙයියනේ…!!!

“නැගපන්..”

මගේ පස්සෙන් ආපු තොල් රතු යක්ෂනී මාව වෑන් එක ඇතුළට තල්ලු කරා..

ශේශ්ගේ මූණ දිහා බලාගෙනම මං වෑන් එකට නැග්ගා.. මට විරුද්ධ වෙන්න කිසිම හේතුවක් තිබ්බේ නෑ..

ඇත්තටම ශේශ් මේ හැමදේම මුල ඉඳන්ම දන්නවා නම් මේ පිස්සු ගිනි මුල ඉඳන්ම රැකවරණය පතලා තියෙන්නේ මගේ පවුලේ මාරයගේ පුතාගෙන්..

ගිනීට පිස්සු කියලා මිනිස්සු කිව්වේ නිකම් නෙවෙයිනේ..

මං ශීට් එකකින් වාඩි වෙලා ලොකූ හුස්මක් පපුවට ගත්තා.. මෙතනින් එහා සිද්ද වෙන කිසිම දේක මට ආයේ හිතන්න දෙයක් ඉතුරු වෙන එකක් නෑ..

ශේශ් හයියෙන් හයියෙන් අර මිනීමැරුවාට මොනවද කිව්වා.. ඒ කිසිම දෙයක් අහන්නවත් මට ඕනකමක් තිබ්බේ නෑ..

ශේශ් එතන ඉද්දිම ශේශ්ගේ තාත්තා වාහනේට නැග්ගා.. ඒ තප්පරේම ශේශ් මං හිටපු වෑන් එකට ඇවිත් වෑන් එකට ගහ ගෙන ගහගෙන ගියා..

ඉස්සරහ වාහනේ ස්ටාර්ක් වෙද්දිම අපේ වෑන් එකත් ස්ටර්ක් කරා.. ශේශ් වෑන් එකට ගගහා කෑ ගහද්දිත් මට ඒ පැත්තවත් බලන්න අඩුම ගාණේ ශේශ්ගේ වේදනාවෙන් පිරුනු මූණවත් බලන්න මට හිතුනේ නෑ..

දැනටමත් මේ පපුවට දැනෙන වේදනාව ඕනවට වැඩියි.. මගේ මුළු ජිවීතේටම අවුලපු ගින්නෙන් ඔයත් දැවෙන්න ඕන..

මං දන්නවා මේ තරම් කවදවත් ඔයා වැටෙන්නේ නැතුව ඇති.. ඒත් අද අපි දෙන්නගෙම දෛවය හරි වෙනස්..

එක්කෝ අපේ කතාව අදින් ඉවර වෙයි.. නැත්නම් ඉවර වෙන්න කතාවක් නැති වෙයි..

අපේ වෑන් එකත් පාරට දාලා අර වාහනේ පස්සෙන්ම යන්න ගත්තා..

ශේශ් අන්තිමට ගිනී කියලා කෑ ගහපු ඒ හඬ මගේ කං අතර දෝංකාර දුන්නා..

ආදරේ.. ඒක උණ්ඩයක්.. එකපාර නොමැරෙන.. ටිකෙන් ටික මැරෙන..

මං පිස්සු ගිනී විතරක් වුණා නම්…??

අපි මේ යන්නේ මං දුවන් ආපු පාරෙමයි.. මගේ ගෙදරට.. මගේ කතාවත් මගේ ගෙදරදිම ඉවරයක් වෙයි…

වෑන් එකේ ඉන්නේ ගාඩ්ස්ලා හය දෙනයි.. තාමත් මට පුළුවන් මං ගාව තියෙන තුවක්කුවෙන් මේ හය දෙනාටම වෙඬි තියලා මෙතනින් පැනලා යන්න..

ඒත් මං මේ ජීවීතෙන් පැනලා දිව්වා හොඳටම ඇති කියලයි මට හිතුනේ. කිසිම දේක ලොකූ ආසාවක් නැති නිකම් නිකන් හිස් ආත්මයක් වෙලා මං.. ශේශ් ඔයාගේ ආදරේ නැතුව..

ලොකූ බ්‍රේක් පාරක් එක්ක වලව්ව ඉස්සරහ වෑන් එක නතර කරා..

වෑන් එක ඇරිය ගමන් කවුරුවත් මට මුකුත්ම කියන්න කලින් මං වෑන් එකෙන් බැස්සා..

ඒත් එක්කමයි ශේශ්ගේ වාහනේ ආවේ.. වාහනේ නතර වෙද්දිම ශේශ් බැස්සා..

දුවන් ඇවිත් මාව අල්ල ගත්තා..

“මං කිව්ව ගමන් මෙහෙන් යන්න..”

එක තප්පරේට ශේශ් මට කනට කොඳුරලා කිව්වා..

ඇත්තටම එයාට ඕනි මගේ ජීවීතේ බේර ගන්න විතරද..?? ඇයි මේ පිස්සු ශේශ්ට නොතේරෙන්නේ පිනී ගිනී වෙන්න නම් මට ශේශ්වම ඕන බව..

“මෙහේ එනවා. ”

ශේශ්ගේ පස්සෙන් ආපු තොල් රතු යක්ෂනී මගේ අත් ගොබේකින් ඇඳගෙන මාව වලව්ව ඇතුළට ගෙනිච්චා..

මගේම වලව්වට මාවම බලෙන් ගෙනියනවා.. හිනා වෙන්න ඕන මට..

තොල් රතු යක්ෂනී මාව සාලේ මැද්දටම ගෙනත් තල්ලු කරා පඩියක වැදිලා ලේ එන්නම..

මගේ කම්බුලක් තෙත් වෙනවා මටම දැනෙනවා.. මං හිස ඔසවලා බැලුවේ සාලේ ගාම්බීරව වාඩි වෙලා ඉන්න මගේ තාත්තගේ මිනීමැරුවා දිහා.. ශේශ්ගේ තාත්තා දිහා..

කිසිම ලැජ්ජාවක් නැතුව මගේ මුලු පවුලම විනාශ කරලා මගේම ගෙදර සාලේ මැද සැටියේ වාඩි වෙලා කකුලක් පිට කකුලක් දාගෙන වාඩි වෙලා ඉන්න ලස්සන..

මං මිනිස්සු නෙවෙයි තිරිසන්නු…!!

මගේ හිත හයියෙන් කොඳුරනවා..

තවත් විනාඩියකින් හැමෝම සාලෙට ආවා..

හරි.. දැනුයි ෆිල්ම් එක පටන් ගත්තේ..

මුළු ගෙදරම නිශ්ශබ්ධයි.. ඉඳි කට්ටක් වැටුණත් ඇහෙන තරම්..

කවුරුහරි කතාව පටන් ගන්නත් එපැයි..

මූණ පිරෙන්න හිනාවක් එක්ක මං නැඟිට්ටා.. බිඳින්න බැරි තරම් ලොකූ ශක්තියක් මගේ හිතේ මේ මොහොතේ මේ ගෙදර ඇතුළේ එකතු වෙලා..

සමහරවිට මේ ගෙදර ඇතුලේ මැරුණ මගේ තාත්තා මං දිහා බලන් ඇති..

“මගේම ගේ ඇතුළෙදිද දැං මාව මරන්න හදන්නේ..??”

හිනාව එක්කම මං ඇහුවා.. ඒ වෛරය පිරිච්ච ඇස් දිහා බලාගෙනම..

“තමුසෙත් හරියට තමුසෙගේ අම්මා වගේමයි.. පෙනුම විතරක් නෙවෙයි ඒ මෝඩකමත් එක්කම..”

ඔව්.. ඒ මිනීමැරුවා කතා කරන්න පටන් අරන්..

“ඒකි නම් හරිම වාසනාවන්තයි.. ලංකාවේ හිටිය ලොකුම පෝසතෙක්ව කසාද බැන්ඳා.. ඌ ඊට වඩා මෝඩයා… මේ හැම සැප සම්පතක්ම තියාගෙන මාව ළං කර ගත්තා.. අන්තිමේ මගේ අතින් ඌ මැරෙනකම් ඌම දන්නේ නෑ ඌ කිරි පෙව්වේ විස නයෙකුට කියලා..”

“තමුසේ.. පොඩි ඇටකිච්චි.. තමුසේ දැක්කා තමුසෙගේ තාත්තා බල්ලෙක් වගේ මැරෙන හැටි.. අන්න ඒ හින්දා උඹලා ඔක්කෝගෙම කතාවේ අවසානය මටම ලියන්න වුණා.. එදා උඹ පැනලා ගියා.. මගේ නංගිත් පැනලා ගියා.. අවුරුදු ගාණකට පස්සේ මං තමුසෙලාව දැක්කා.. හැබැයි එදා තමුසෙට පිස්සු.. අරකිත් හරකි වගේ තමුසේ මත්තෙම නැහුණා..”

මගේ ඇස් වලින් වැටෙන්න දඟලන කඳුලක් මං අමාරුවෙන් නවත්ව ගත්තා..

“උඹලට නොදැනෙන්න උඹව තවත් පිස්සු හදවන්න බෙහෙත් ඩොක්ටර්ස්ලා ලව්වා මං තමුසෙට දුන්නා.. උඹේ අම්මා දවසක් ලෝයර් කෙනෙක් ගාවට ගිහින් දේපල අයිතිය ගැන හොයන්න.. එදා තමයි මං පසුතැවුනේ ඒකිව නොමරපු එකට.. ඉතින් එතනදිම ක්‍රීක්ක්ක්ක්ක්.. හප්පලා දැම්මා.. කතාව ක්ලෝස්ස්..”

එතකොට මගේ අම්මා මැරිලා නෑ.. අම්මව මරලා.. ඒකත් මූමයි..

මෙච්චර වෙලා මට හිතුණේ මං අම්මා ගාවට ගිහින් මේ කතාව ඉවර කරන්න.. ඒත් තාත්තේ දැං මට හිතෙනවා සමාව ගන්න මූව තාත්තලා ගාවට එවන්න..

“ඒත් උඹ හොස්පිටල් එකෙන් පැන ගෙන.. අන්තිමේ උඹව මරන්න මෙයාව එව්වා.. එදත් උඹ පැනගෙන.. ”

“කොහේ හිටියත් අන්කල් අන්තිමේ මේකිව අපි හොයා ගත්තා.. මගේ ශේශ්ට තුරුල් වෙලා ඉද්දි..”

තොල් රතු යක්ෂනී මං ඉස්සරහට ආවේ මහ කැත හිනාවක් එක්ක..

“ඉතින් දැං ඉන්නේ මම.. ඉවර කරන්නකෝ..”

තොල් රතු යක්ෂනී හිනා වෙලා මිනීමරුවා දිහා බැලුවා..

“අර ෆයිල් එක ගේන්න.. ”

හ්ම්ම්ම්ම්… ඒ කියන්නේ මගෙන් තාම මුන්ට වැඩක් තියෙනවා..

මං බැලුවේ ශේශ් දිහා.. ඒ ඇස් වලින් පෙනිච්ච දේ මට හොඳටම තේරුණා..

ශේශ් මේ කිසිම දෙයක් දැන ගෙන ඉඳලා නෑ..

හිතට පොඩි හරි නිවනක්, සැනසීමක් දැනුණා.. ශේශ්ගේ ඒ බැල්ම..

තොල් රතු යක්ෂනී ෆයිල් එකක් අතේ තියන් මං ඉස්සරහ..

“මේකේ අත්සන් කරනවා..”

මෙච්චර කල් මගේ දේපල භුක්ති වින්දට ඒවායේ ලීගල් අයිතියක් මූට තිබිලා නෑ වගේ..

“අත්සන් කරපන් වේ# බලන් ඉන්නේ නැතුව”

තොල් රතු යක්ෂනී.. තමුසේ වගේ පොශ් අක්කලට ඔය වචන නම් ගැලපෙන්නේ නෑ..

මං මුකුත් නොකියම අත දික් කරා.. අර මිනීමැරුවට..

ඒත් තොල් රතු යක්ෂනී ඇවිත් මගේ අත උඩින් පෑනක් තිබ්බා..

ස්ටූල් එකට පහත් වෙලා ෆයිල් එකේ තිබ්බ හැමකොළයකටම මං එක හුස්මට අත්සන් කරා.. ඉංග්‍රීසියෙන්…

මටම හිනහයි.. මගේ දේපල මටම කියලා ලියාගෙන තමුසෙලා සතුටින් ඉන්නකෝ..

එච්චරකල් ජීවත් වෙලා හිටියොත්..

සමහරවිට මං කරන්න යන දේ ශේශ්ටවත් තේරුම් ගන්න බැරුව ඇති. මටත් තේරෙන්නේ නෑ..

“හරී.. ඉවරයි.. මං අත්සන් කරා.. ඉතින් තවත් මොනවද බලන් ඉන්නේ..?? වෙඬි තියන්න මට.. මටත් ඉක්මනට මැරෙන්න ඕනී..”

“හැබැයි මාව මරන්න ඕනි ශේශ්.. ශේශ් විතරමයි.. මගේ ආදරය මරලා දැම්මා වගේ මාවත් මරන්න ඕන.. ශේශ්ම..”

මං දන්නේ නෑ මගේ වචන කොයි තරම් ශේශ්ට වේදනාවක්ද කියලා.. හැබැයි ඒ වේදනාව ශේශ් ඔයා විඳින්නම ඕන.. අංශුවක්වත් අඩු නැතුව..

ලොකූ හුස්මක් පපුවට අරන් මං හැරුනේ ශේශ් දිහාවට..

ඒ ඇස් වල ලොකූ කඳුළු බිංදු දෙකක් එක්ක ශේශ් මං දිහා බලන් ඉන්නවා.. ඇහිපිල්ලමක්වත් නොගහා..

“ඔව්.. ගිනී.. මීට පස්සේ හැමදේම වෙයි.. හැබැයි ඒ කිසිම දෙයක් ඔයාට බලන්න වෙන්නේ නෑ.. මට දීපු මේ වේදනාවට මගෙන් සමාවක් නෑ.. කවදවත්..”

ශේශ්ගේ මුවින් පිට ඒ වචන මගේ හිතේ තිබ්බ ආත්ම ශක්තිය තව තවත් වැඩි කරා..

ගිනී කවදාවත් නැති තරම් අද මරණය ඉස්සරහ නිර්භීත වෙලා..

ශේශ් තුවක්කුව එසවුණා.. හැබැයි තුවක්කුවේ ඉලක්කය වුණේ මං..

“එකපාරින්ම..”

මං මුවින් කිව්වේ එච්චරයි.. ඒත් අපේ ඇස් ලොකූ කතාවක..

හැමෝම ඇස් දල්වගෙන බලන් ඉද්දි තවත් තප්පර පහක් ගෙවුණා..

ශේශ්ගේ තුවක්කුවෙන් වෙඬිල්ල පිට වෙද්දිම මගේ අත ගියේ මං ගාව තිබ්බ තුවක්කුවට..

ඩෝං…..!!!!! වෙඬි හඬින් කං පිරෙද්දීම මාත් මගේ තුවක්කුවෙන් වෙඬි තිබ්බා…

ඊළඟ තප්පරේ මගේ තාත්තගේ මිනීමැරුවා ලේ විලක් මැද වැටිලා හිටියා.. එහා පැත්තේ සැටිය උඩ තොල් රතු යක්ෂනී වැටිලා ඉඳියා..

ඔව්.. ශේශ් වෙඬි තිබ්බේ එයාගෙම තාත්තට.. තොල් රතු යක්ෂනීට ටිකට් එක ලියවුණේ මගේ අතින්…

ශේශ්ගේ හිතට ආපු සිතුවිල්ල එසැණින්ම මට දැනුණේ කොහොමද කියන්න මං දන්නේ නෑ.. ඒත් ඒක එහෙම වුණා..

“මෙතනින් පණ පිටින් යන්න ඕනව් කෙනෙක් ඉන්නවා නම් දැං යන්න පුළුවන්. නැත්නම් තමුසෙලගේ සල්ලිත් නැතුව බොස් ගියපු තැනටම යන්න පුළුවන්..”

ඉස්සර වගේම ශේශ්ගේ නපුරු කටහඬ ආයේත් මට ඇහෙනවා..

කියන්න ඕන දාහක් කාරණා මගේ තොල් අග එකතු වෙද්දිම ශේශ් අඩියට දෙකට මං ගාවට ආවා..

ඒත් එක්කම වටේ හිටපු ගාඩ්ස්ලා ශේශ්ගේ හැටි දන්න හින්දම මෙතනින් යන්න ගියා..

“ගිනී..”

ශේශ් මගේ ඉනෙන් අල්ලගෙන මාව එයා ළඟටම ඇඳලා ගත්තා.. ඊළඟ තප්පරේ ශේශ්ගේ දෙතොල් මගේ දෙතොල් අල්ලගෙන..

මගේ අතින් තුවක්කුව ගිලිහුණා… මාත් අත් දෙකෙන්ම ශේශ්ගේ කම්බුල් දෙපැත්තෙන් අල්ලගත්තා..

මේ තමයි ආදරය.. හැමදාම ගිනී උමතුවෙන් පතපු.. උමතුවෙන් හොයපු..

ට්‍රාස්ස්ස්ස්ස්ස්ස්ස්…!!!

මහා හඬක් පිටිපස්සෙන් ඇහෙද්දි අපි දෙන්නම ගැස්සිලා පිටි පස්ස බැලුවා..

උඩ තිබ්බ ලොකු ලයිට් පහන බිමට වැටිලා.. හරියටම අර මිනීමැරුවා උඩටම..

ඒක මට දැනුනේ හරියට…

“නෝනලා ඉක්මනින් මෙහෙන් යන්න.. සුදු මහත්තයා පුංචි නෝනව මෙහෙන් අරන් යන්න.. පරිස්සමින් ඉන්න සුදු මහත්තයෝ..”

එදා මාව දැකලා බය වුණු වයසක සීයා.. එයා මේ හැමදේම දකින්න ඇති..

මූණ පුරා ඉතිරෙන සතුටකින් ඒ සීයා අපිට සමු දුන්නා.

තවත් පැය හතරකින් අපි හිටියේ යූකේ බලා යන ගුවන් යානයක..

ඔව්.. අපි මේ රටින් යනවා.. ඉගිල්ලිලා යනවා..

ගෙවුණු පැයහතර පුරාම ශේශ් මට එක වචනයක්වත් කිව්වේ නෑ..

“ශේශ්… මට සමාවෙන්න.. ”

මං ශේශ්ගේ බාහුවකට බර වුණා..

එයා තාමත් ගහක්, ගලක් වගේ ඉන්නවා.. හරියට මං ගිහින් කසාද බැන්ඳා වගේ..

සමහරවිට පැය හතරකට කලින් මං ශේශ්ට දීපු දුක වැඩි ඇති..

“අනේ ශේශ්.. මේක දැං නවත්වන්න කියන්න.. මට බැහැලා අපේ පරණ ගෙදරට යන්න ඕන.. ”

“මේක බස් එකක් නෙවෙයි..”

ඇති යන්තම් නපුරු මිනිහා කතා කරනවා..

“බස් එකක් නෙවෙයි හින්දනේ දෙපැත්තෙන් පිහාටු දෙකක් තියෙන්නේ.. මං යනෝ යන්න ගෙදර..”

මං බොරු තරහක් අරන් සීට් බෙල්ට් ගලවලා නැඟිට්ටා..

“මෙන්න මෙහෙන් වාඩි වෙනවා.. පිස්සු කෝලම..”

ශේශ් මාව ඇඳලා සීට් එකෙන් වාඩි කරා..

“වාඩි වෙන්නම්.. හැබැයි මට ආයේම අරෙන් එකක් ඕනි..”

“පිස්සුව හොඳ වුණාම හිටපු ගිනී හොඳයි වගේ.. ”

ශේශ්ගේ මූණේ කාලෙකට පස්සේ ඇඳුනේ හරි ලස්සන හිනාවක්..

“මගේ පිස්සු ගිනී කිරිල්ලි…”

ශේශ් මගේ අතක් තද කරලා අල්ල ගත්තා..

“ශේශ් මං පිස්සුවෙන් වගේ ඔයාට ආදරෙයි.. ඔයා උමතුවක්…”

ශේශ් මගේ කම්බුලකට පුංචි හාදුවක් තිබ්බා..

දැං ඉතින් මේක තමයි මගේ ජීවීතේ.. පරණ කතාව ආයේම අලුත් වෙලා.. ඉතින් ශේශ් නුඹ දැන ගන්නම ඕනි මේ පිස්සු ගිනී නුඹට උමතුවෙන්ම ආදරය කරන බව..

ආදරෙයි ශේශ්…!!

නිමී….!!!!

————————————————————————-

සමුදෙන්න හරි ලෝභයි මට.. ඒත් කිරිල්ලිට පියාඹන්න දොර අරින්නම වෙනවා.. මොකද කිරිල්ලියොන්ට පියාපත් දුන්නේ ඉගිල්ලෙන්නම නිසා..

ආදරෙයි ගිනී… ලොකූ ආදරයක් මට ගෙනාවට.. මගේ පරණ යාලුවෝ ගොඩක් ඔය දෙන්නා එනකම් බලන් ඉන්නවා.. කවිකාරි එක්ක.. කළු කෙස් ලෙක්චර්.. නපුරොත් එක්ක නපුරි.. චණ්ඩි දේව් එක්ක චුක්කි.. පියාඹන්න ගිනි කිරිල්ලී.. ශේශ් එක්කම

අදින් ගිනි කිරිල්ලි ඉවරයි.. ඉතින් මාත් එක්ක හිටපු ඔයාලා හැමෝටම මගේ හිස නමා ආදරය පුදනවා..

ඉස්සරහටත් මාත් එක්කම ඉන්න..??❤?❤??

මතකනේ තහනම් වචනේ.. ලස්සනයි.. එහෙම නොකියා හිතට දැනුන දේ කියන්න..

ආදරෙයි පැලෙන්න.. මුල ඉඳලම මං කිව්වේ එහෙම.. අදත් කියන්න මං එහෙමමයි..

පසුවදනත් එක්ක තවත් පියාපතක් ගේන්නම්..

තවත් කතාවකින් හමුවෙමු..!
බුදු සරණයි…!!

මං ඔයාලගේ මාධවී ජයසිංහ…